Ik was er helemaal klaar mee. Jason is bijna een half jaar en zo lang loop ik al met allerlei klachten rond. Ik was er van overtuigd dat er meer aan de hand was, maar had helemaal niet gedacht aan schildklier problemen. Omdat ik zelf druk bezig ben met werken, Jason en de gewone dagelijkse dingen, vliegt een week zo voorbij. Zelf lukte het niet om de tijd en rust te nemen om op een rijtje te zetten wat er nu aan de hand was, dus nam ik contact op met een diëtist die ik nog kende vanuit mijn netwerk toen ik zelf een diëtistenpraktijk had. Marjan Timmerman is orthomoleculair diëtist en darmtherapeut met heel veel ervaring wat betreft hormoonklachten en darmklachten, dus ik vond het prettig om samen met haar te brainstormen wat nu de oorzaak zou kunnen zijn van al mijn klachten.

Mijn klachten

Marjan vroeg mij om een vragenlijst in te vullen en 1 van de vragen was welke klachten ik heb. Ik neem je even mee terug naar het begin. Eind september ben ik bevallen van Jason (lees hier mijn bevallingsverhaal) en dat was zacht uitgedrukt “geen makkie”. Iets met 3 dagen onrust, een spoedkeizersnede en veel bloedverlies. De maanden er na waren we behoorllijk aan het tobben met Jason, omdat hij zoveel spuugde en slecht sliep overdag. Door de bevalling en het geven van borstvoeding vond ik het niet gek dat ik heel erg moe was. Wel stoorde ik me aan die piep in mijn oor, die ik sinds de bevalling had. Ik vond online diverse adviezen om magnesium te gaan gebruiken en dat ben ik gaan doen, maar eigenlijk veranderde er weinig. Verder had ik de eerste maanden het gevoel altijd ‘aan’ te staan. Ik was rusteloos, snel overprikkeld, ongeduldig en ging maar door. Ook had ik best wel last van stemmingswisselingen, maar ja hormonale verandering was altijd al een dingetje bij mij, dus het kwam vast door het ontzwangeren. De kilo’s die ik aankwam tijdens de zwangerschap vlogen er af, terwijl ik voor mijn gevoel kon eten wat ik wilde. Best lekker, maar achteraf was dat (samen met mijn andere klachten) het eerste signaal van schildklier problemen.

Na ruim 3 maanden was ik heel blij dat ik kon gaan werken, want ik had zin om weer lekker bezig te zijn met nieuwe en leuke dingen. Het was in die tijd druk met verjaardagen en ik merkte dat de combinatie werken, mama zijn en sociale verplichtingen best pittig was, maar goed ik moest gewoon even wennen. Af en toe was ik zo moe dat ik een hele middag sliep, terwijl Jason eigenlijk best goede nachten maakte. Ik kon meestal wel 8-9 uren in de nacht slapen, soms met een kleine onderbreking van een nachtvoeding. Na veel uitproberen ging het met indikken van de voeding van Jason super goed en hij spuugde bijna niet meer, dus waarom was alles dan nog zo zwaar? Ach, de combinatie van werken, een baby en kolven zal wel heel veel energie kosten. Op een gegeven moment dacht ik echt dat ik een postnatale depressie had, dus ik besloot om weer een paar afspraken te maken bij mijn coach. Mijn perfectionisme bleek me in het moederschap een beetje in de weg te zitten, maar van een postnatale depressie konden we eigenlijk niet spreken omdat dat verloop heel anders zou zijn.

Na ruim 4 maanden stond mijn gewicht opeens stil, wat ik een beetje jammer vond, want ik was nog niet terug op mijn ‘oude’ gewicht. Ik ging beter op mijn voeding letten, maar er gebeurde niks. Het leek wel alsof ik juist heel erg cravings kreeg naar zout en zoet en wat betreft mijn stemming was het nog steeds sky high of very low. Waar ik tijdens de zwangerschap en kort daarna het altijd warm had, had ik het nu zoooo koud. Ik moest ’s avonds in bed eerst een uur opwarmen voor ik in slaap kon vallen, terwijl ik onder een dubbel dekbed lag. Mijn haar begon uit te vallen, maar ja dat hoor je vaker na een zwangerschap. Mijn huid werd droger, steeds had ik gescheurde lippen en ik kon smeren wat ik wilde. Ik bleef ontzettend gevoelig voor prikkels en een dagje met een jengelbaby trok me helemaal leeg. Elke klacht op zich leek wel mee te vallen, maar toen ik de combinatie van al deze klachten moest opschrijven, vond ik het toch wel heel erg veel. Hoe had ik dat in vredesnaam 6 maanden vol gehouden?!

Schildklier problemen

Toen ik Marjan sprak (jaja, netjes via Skype) en zij de conclusie trok dat alles wees naar een schildklier probleem, dacht ik: “oh ja, natuurlijk”! Dat ik daar zelf al die tijd niet op gekomen was. Ik heb al jaren met periodes meer of minder last van een prikkelbare darm en wist dat ik best gevoelig ben voor hormonale verandering, dus had het steeds daarop gestoken. Een eerste kindje krijgen is een mega verandering, dus logisch dat het tijd kost om dat allemaal een plekje te geven. Het blijkt echter dat best veel vrouwen na de zwangerschap een ontstoken schildklier krijgen, ofwel een postpartum thyreoïditis. Dit kan komen doordat je immuunsysteem tijdens de zwangerschap anders functioneert om de baby te beschermen. Na de bevalling gaat je immuunsysteem herstellen en soms gaat dat een tandje te hard: je lijf maakt dan antistoffen aan tegen je schildklier.

In eerste instantie gaat je schildklier te hard werken (hyperthyreoïdie) en maakt heel veel schildklier hormoon aan. Met als resultaat een versnelde stofwisseling (dus snel afvallen), maar ook veel klachten als bijvoorbeeld een gejaagd gevoel, slechte concentratie, stemmingswisselingen, diarree en vermoeidheid. Na een aantal maanden gaat de schildklier weer normaliseren of juist te traag werken (hypothyreoïdie) en wordt er te weinig schildklier hormoon aangemaakt. Met als resultaat een vertraagde stofwisseling en daarmee ook niet meer afvallen of zelfs aankomen. Plus een scala aan klachten, zoals kouwelijkheid, verstopping, vermoeidheid, haaruitval, droge huid en psychische klachten.

Wat nu?

Alle klachten van de afgelopen maanden leken op zijn plek te vallen, toen ik me ging verdiepen in schildklier problemen gerelateerd aan zwangerschap. Ik ben super blij dat ik de stap genomen heb om er samen met iemand naar te kijken, want wanneer je zelf ergens midden in zit, verlies je soms het overzicht. Daarom raad ik ook iedereen met fysieke en/of mentale klachten aan om naar een coach, therapeut of specialist te gaan, omdat die met een heldere blik kan kijken naar jouw klachten of problemen. Samen kom je dan veel sneller achter de oorzaak en kun je ook werken aan een oplossing met een concreet plan. Dat plan heb ik nu samen met Marjan opgesteld.

Er is namelijk best veel mogelijk op het gebied van voeding bij schildklier problemen. Belangrijk is om je immuunsysteem te gaan herstellen vanuit je darmen en er voor te zorgen dat je voldoende voedingsstoffen binnen krijgt om schildklier hormonen aan te kunnen maken. Mijn darmen ga ik rust geven door nog meer onbewerkt, maar ook glutenvrij en lactosevrij te eten. Verder ga ik supplementen gebruiken om mijn eventuele tekorten aan te vullen. De bevalling, de stress er na en het geven van borstvoeding heeft namelijk heel veel energie gevraagd van mijn lichaam. Het kan zijn dat ik daardoor erg laag zit in mijn vitamines en mineralen. Het is momenteel door de corona crisis lastig om bloedonderzoek te laten uitvoeren, dus dat zal ik later doen. Maar een bloedonderzoek is voor mij niet bepalend om te weten dat er iets aan de hand is. Mijn lijf geeft aan dat er iets moet gebeuren en daar ga ik goed naar luisteren.